مقابله با کابوسها

مقابله با کابوس

کابوس میتواند مشکلاتی را هم برای والدین و هم کودکان ایجاد کند، نه تنها به این دلیل که انها در خواب افراد اختلال ایجاد میکنند، بلکه به دلیل وابسته بودن به واکنشهای شما ، کابوس میتواند باعث مشکلاتی برای شروع خواب و عادتهای شب بیداری طولانی مدت شود. کودکان ناراحت اغلب با جیغ از خواب بیدار میشوند، یا بعداز داشتن یک کابوس به اتاق والدین یا سرپرستان خود می روند. به عنوان مادر، پدر یا سرپرست، اولین کار شما این است که بخواهید انها را آرام کنید که کامل قابل درک است. هرچند اینکه چطور شما آنها را ارام و برای مقابله تشویق میکنید میتواند یک اختلاف بزرگ ایجاد کند.

واکنشهای معمول والدین به کابوسها
بیشتر والیدن و سرپرستان تصمیمات زیر را اتخاذ میکنند:
از کودک می خواهند تا کابوسش را توضیح دهد.
” خوابت درباره چه بود؟ به من بگو در کابوست چه اتفاقی افتاد…..”
به کودک خود اطمینان دهید که همه چیز روبراه است.
” نگران نباش. هیچ هیولایی وجود ندارد. اگر تو بخواهی من می توانم درون کمدت را نگاه کنم .”
” هیچ اتفاق بدی برای من یا پدرت اتفاق نیافتاده . تو میتوانی ببینی، ما هر دو اینجا هستیم و عاشق تو ایم.”
مشکل این روش این است که وقتیکه شما از انها میخواهید تا کابوسش را با جزییات توضیح دهد، شما این اتفاق را زنده میکنید: کودک شما به احتمال بیشتری کابوس را به خاط می اورد! اگر کودک ما کابوس را به خاطر بیا ورد، احتمالش زیاد است که نخواهد به تخت خواب خود برگردد یا تنها باشد. او ممکن است حتی همان کابوس را دوباره ببیند.

واکنشهای بهتر نسبت به کابوسها
شما میتوانید بطور قابل توجهی تاثیر طولانی کابوس را با دنبال کردن این استراتژیها کاهش دهید:
با یک میزان کمی از همدردی شروع کنید. از این لغات آرام بخش استفاده کنید، من متاسفم که تو ترسیدی،” یا اینکه او را بغل کنید و به تختخوابش برگردانید.
سپس، تمرکز کودک را از خاطره کابوس دور کنید و انرا روی چیز دیگری متمرکز کنید. اگر شما اینکار را انجام دهید، خیلی زود او فراموش میکند که کابوسش درباره چه بوده. شما ممکن است بگویید ، ” به صورتت نگاه کن عرق کرده، آیا ما باید برای شستن صورتت به حمام برویم؟ یا ” تو خیلی ناراحت هستی بیا درباره یک چیز خوب فکر کنیم. نظرت درباره برنامه ریزی برای فردا چیه؟ یا ” چرا ما چند تا نفس ارام نکشیم یا تمرینات ارامش بخش برای اماده کردن تو برای برگشت به خواب انجام ندهیم؟”
شما میتوانید برخی از ابزارهای مقابله را به این منظور که به کودکتان نشان دهید او این توانایی را دارد که احساس بهتری داشته باشد به انها توصیه کنید. این میتواند شامل ابزارهایی از M.A.P (فرزندپروری/تولید یک نقشه)( طرح اضطراب من) او باشد، مانند نفس ارام کشیدن یا استفاده از جملات مقابله ، یا فکر کردن درباره یک خاطره بامزه یا برنامه ریزی برای آینده. کودک شما میتواند برای یک مدت کوتاهی کتاب بخواند یا به موسیقی گوش بدهد.
برای کودکان بزرگتر و نوجوانان، انها ممکن است بخواهند درباره دلیل کابوس صحبت کنند. اگرچه نیمه شب یک زمان خوب برای یک بحث عمیق نیست، شما میتوانید به کودک بگویید که خواب و کابوس این است که چطور ذهن، تصاویر، احساسات و تجربیات روزانه را غربال میکند. خواب و کابوس نمی توانند آینده را پیش بینی کنند و همچنین نمیتواند اطلاعات معناداری را درباره اینکه ما چه کسی هستیم منتقل کنند. درعوض، این اطلاعات در خواب و رویا مانند زباله های پردازش شده در یک مرکز بازیافت هستند. گنجینه هایی (مواردی در رویاها ) و زباله هایی بدبو(مواردی در کابوسها) وجود دارند. بدون توجه به اتفاقی که افتاده مغزباید انرا غربال کند. در نهایت با اطمینان به کودک خود بگویید که او میتواند به خواب برگرددو یک شب ارام داشته باشد.
شما میتوانید به اویاداوری کنید که اگر او بوسیله افکار یا تصاویر نگران کننده دیگری اذیت میشود میتواند از ابزارهای مقابله بدون کمک شما استفاده کند.

برای کسب اطلاعات بیشتر به سایت مشاوره ازدواج رجوع کنید

منبع:مرکزمشاوره ستاره ایرانیان

0 پاسخ

دیدگاه خود را ثبت کنید

تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟
در گفتگو ها شرکت کنید.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *