برخوردهای موثر با نوجوان

برخوردهای موثر با نوجوان

اگر شما برای داشتن پیامد موثر برای نوجوانتان دچار مشکل شده اید، بدانید که شما تنها نیستید. بسیاری از والدین به من می گویند که به نظر می رسد که نمی توانند هیچ تاثیری بر روی نوجوانشان داشته باشند، و به نظر می رسد که انجام دادن کار درست برای نوجوان کار غیر ممکنی است. اگر شما یک نوجوان دارید، ممکن است حرکتاتی را نسبت به فرزندتان انجام داده باشید، بازی های ویدئویی اش را دور ریخته باشید، یا امتیازات رانندگی اش را برای ماه ها به حالت تعلیق در اورده باشید. ولی همانطور که جیمز لمان می گوید، شما نمی توانید کودکان را با رفتارهای قابل قبول تنبیه کنید – این عمل کارایی ندارد.
یک عمل موثر باید کودک را تشویق کند که رفتارش را تغییر دهد یا از قوانین خانه اطاعت کند، و در برخورد با افراد محترمانه برخورد کند. بنابراین اولین چیزی که شما نیاز دارید شناسایی رفتارهایی است که شما می خواهید که تغییر کنند. برای مثال، اگر کودکتان به گونه ای که شایسته است رفتار نمی کند، . به جای برخورد شدید و یا تنبیه، شما از او می خواهید که رفتار مناسبتری داشته باشد. حتی زمانی که کودکتان عصبی می شود و به چیزی ضربه می زند برای او دلیل بیاورید تا بتواند رفتار درست را تمرین کند- و خود کنترلی اش را قبل از اینکه امتیازی را از دست بدهد بهبود بخشد.
بگذارید بر طبق مطالب زیر برنامه ای برای تغییر رفتار ارائه کنیم:
• برخورد های موثر به رفتارهای پایه مربوط می شوند و وظیفه و زمان خاصی می برد.
• ارتباط با رفتارهای پایه بدین معنی است که برخوردهای شما باید با رفتارهایی که می خواهید کودکتان از تغییر دهد یا بهبود بخشد در ارتباط باشد.
• «وظایف خاص» بدین معنی است که برخی وظایف نیاز است که کودک انجام دهد، یا اینکه حل کردن مشکلات اساسی را تمرین کند. رفتارهای اساسی مانند شستن ظرف ها، جلسات تعیین شده، یا ناسزا نگفتن.
• «زمان خاص» بدین معنی است که زمان خاصی مورد نیاز است تا کودک رفتار خاصی را از خود نشان دهد.
بنابراین زمانی که کودک ناسزا می گوید از استفاده از لوازم الکترونیکش محروم می شود تا زمانی که به مدت ۲ دوساعت ناسزار نگوید دوباره می تواند از این وسایل استفاده کند. برخوردهای والدین با رفتار های کودکان گرده خورده و در ارتباط است- زمانی که او ناسزا می گوید او مجبور می شود که ناسزا نگفتن را تمرین کند و این رفتار بدش را متوقف سازد. این برخورد کار خاصی است- این کار لازم است تا کودک به وظایفش عمل کند و قسمتی از مغزش که مسئول خودکنترلی او می باشد را تقویت کند. اگر کودک از شما خواست که وسایلش را به او بازگردانید، او باید سعی کند که رفتار بهتر و مناسبتری داشته باشد. و مشخص کردن زمان برای این است که او بتواند به مدت دو ساعت خودش را کنترل کند، پس از آن کودک آزاد است تا از امتیازاتش استفاده کرده و هر کاری که تمایل به انجامش است را انجام دهد.
این مسئله که شما نمی توانید جلوی عصبانیت و ناامیدی کودک را بگیرید مسئله ی مهمی ااست، این رفتارها بخشی از انسان بودن است و شامل رفتارهای طبیعی انسان محسوب می شود. ولی شما می توانید کاری کنید که شیوه ی برخورد کودک با این نوع احساسات در او تغییر کند. شما می توانید از کودک انتظار داشته باشید که خودکنترلی را تمرین کند. هدف شما این می باشد که کودک لازم است که رفتارهای بهتر را برای طول مدت زمان خاصی تمرین کند و پس از اینکه او این کار را انجام داد امتیازاتش به او بازگردانده شود. بنابراین تمرین و اصلاح رفتار می تواند باعث بهبود و بازگشتن امتیازات به کودک شود.
اگر کودک به دلیل برخوردی که با او می شود عصبانی می شود و داد می زند، یا فکر می کند که چقدر این برخورد با او غیر منصفانه و ناعادلانه است، به او بگویید، «من می دانم که تو عصبانی هستی. داد زدن باعث نمی شود که چیزی را که می خواهی به تو برگردد. اول تو باید با عصبانیتت کنار بیایی و برای دو ساعت رفتارت را اصلاح کنی، بعد از ان تو می توانی لازم الکترونیکت را بگیری.» دلیل برخوردتان را زیاد برای او توضیح ندهید و جر و بحث نکنید، و تصمیمی که گرفته اید را توجیه نکنید. ممکن است کودک با خودش غرو لند کند، یا اینکه برای دوستانش متنی بفرستد که والدینش چقدر بد هستند، و ممکن است این کار مدت زمانی طول بکشد، ولی نهایتا کودکتان تصمیم می گیرد تا کارهایی را که از او خواسته شده است را تمرین کند تا وسایل الکترونیکش به او بازگردانده شود.
انتخاب برخورد
فکر کردن در مورد شیوه برخورد: شامل امتیازاتی می شود که کودک را تحریک می کنند. گرفتن و یا اعطا کردن امتیازات باعث می شود که در کودک انگیزه ای پیدا شود تا از قوانین خانه پیروی کند، حتی اگر کودک با آن قوانین موافق نباشد. برخورد با امتیازی که کودک شما از آن لذت می برد. و برای کودکان لذت بخش می باشد بازی های ویدئویی بسیار تحریک کننده می باشند، برخی از کودکان به این بازی ها اهمیت نمی دهند. ولی اگر این بازی برای کودک شما مهم باشد و گوشی موبایل را برای دو ساعت از او بگیرید این کار می تواند بر روی برخی از کودکان کارآمد و موثر باشد، ولی برخی از کودکان زمانی که این امتیاز از آنها گرفته می شود به سراغ سرگرمی دیگری می روند و زمانشان را پر می کنند. برای انتخاب روش مناسبی برای حذف امتیاز مناسب شما باید کودکتان را بشناسید. و بدانید که چه چیزی کودکتان را به هیجان می آورد و برای او لذت بخش است. چه چیزی را از کودک بگیریم که کودک واقعا از آن لذت می برد و نمی خواهد برای مدت زمانی کوتاه ان را از دست بدهد. برخی از والدین می گویند که گرفتن همه ی وسایل الکترونیک بسیار موثر زیرا زمانی که تنها بازی ویدئویی از کودک گرفته می شود او به سراغ کامپیوتر می رود و یا اینکه با تماشای تلویزیون خودش را سرگرم می کند.
به یاد داشته باشید که محرک درست باید چیزی باشد که کودک استفاده از آن را از دست می دهد. امتیازات را تا زمانی که کودک وظیفه ای را که برعهده ی او گذاشته اید را به درستی انجام دهد از او بگیرید و به او اعطا نکنید. جیمز لومن پیشنهاد می کند که با کودکتان بنشینید و لیستی از امتیازات و برخوردها را با همدیگر بنویسید. مزیت این کار به این صورت است که شما مثل یک تیم با هم می نشینید و با همدیگر مشکلات را حل می کنید. این کار به شما کمک می کند تا چیزها و فعالیت هایی را که برای کودک باارزش هستند را شناسایی کنید. همچنین این کار باعث می شود که روشن کنید که چه تخلفاتی باعث می شود که شما با کودکتان برخورد کنید این کار می تواند هر کسی را درگیر خودش کند. کودک تنها متوجه نمی شود که اگر از یک سری از قوانین تخلف کند چه اتفاقی خواهد افتاد، بلکه باعث می شود که والدین نیز برای برخی از چیزها نیاز نباشد که درگیر شوند و یا اعصابشان خورد شود.
اگر به نظر می رسد که کودکتان نسبت به برخوردی که با او داشته اید بی توجه است
برخی از والدین می گویند که کودکشان نسبت به چیزهایی که از آنها گرفته می شود بی توحه هستند و به آن اهمیت نمی دهند. اخیرا یک پدر با عصبانیت به من گفت، «حتی با اینکه دخترش به گفتگوی آنلاین اهمیت می دهد، ولی وقتی این امتیاز از او گرفته می شود او طوری عمل می کند که این کار برای او اهمیتی ندارد. هیچ چیزی بر روی او کارایی ندارد!» برخی از کودکان رفتاری را از خود نشان می دهند که انگار نسبت به فعالیتی که از انجام آن محروم شده اند اهمیتی برایشان ندارد، آنها وانمود می کنند در هر صورت آنها نمی خواهند که آن کار را انجام دهند.
ولی به این صورت به قضیه نگاه کنید: آیا واقعا کودک می خواهد به شما نشان دهد که نسبت به برخوردی که با او می کنید اهمیت نمی دهد؟ آیا آنها با عکس العملشان می خواهند به شما نشان دهند که این کار برایشان اهمیت ندارد؟ این کار به گونه ای به نظر می رسد که شما بر روی کودک اقتدار و قدرت دارید و کودک این کار را به شما واگذار می کند! بنابراین برخی از کودکان، مانند دختر مثال بالا، زمانی که امتیازی را از او می گیرید رفتار وانمودی متفاوتی را از خود نشان می دهد. اگر شما متوجه شدید که کودکتان نسبت به چیزی که از او گرفته می شود اهمیت می دهد و بر روی او موثر است، در مورد اینکه آنها نسبت به حذف این امتیاز چه واکنشی نشان می دهند نگران نباشید.


چه نوع برخوردهایی همچنان غیر موثر و ناکارآمد هستند؟
شما می دانید که چه امتیاز باارزشی را انتخاب کنید، ولی همچنان برخورد شما اثری ندارد و بر روی کودکتان موثر نیست. کلید این مشکل توحه کردن به طول مدت زمانی است که یک مزیت حذف می شود و از کودک گرفته می شود. این کار بسیار کار امد می باشد. آیا کودکتان نسبت به چیزی که از او گرفته اید علاقه مند است و با آن سرگرم می شود؟ آیا محروم سازی برای زمان طولانی کار آمد است؟ (مثلا برای یک ماه ناسزا گویی متوقف شوذ)؟
به یاد داشته باشید که هدف شما بهینه سازی رفتار فرزندتان است، و امتیازات موثری برای زمان خاص مورد نیاز است تا رفتار کودک بهبود یابد. اگر شما واقعا می خواهید که رفتار کودکتان بهبوذ یابد، برای رسیدن به این مهم شما باید محیطی را فراهم سازید که در طول زمان خاصی به نتیجه ی دلخواه دست یابید- زمان باید به اندازه ای طولانی باشد که کودک بتواند مهارت هایش را گسترش دهد، و به اندازه ای باید کوتاه باشد که شما بتوانید بهینه سازی در رفتار فرزندتان را مشاهده کنید. برای اینکه روش شما کارامد باشد، پیامد رفتار به صورت کوتاه مدت باید کودک کار خاصی را انجام دهد که شامل امتیازات ارزشمند کودکتان باشد. در اینجا هدف شما این است که کودک را در مقابل محدودیت ها مسئول پذیر سازید، کودک را مسئولیت پذیر سازید و کاری کنید که رفتارهای مناسب با سنش انجام دهد. برخوردهای شما و امتیازاتی که کودک دارد می تواند شما را در نیل به این هدف یاری رسانند.
آخرین توصیه: والدین غالبا این خواسته را دارند که رفتار کودکشان بهبود یابد. اگر با رفتارهای نامناسب فرزندتان دچار استرس می شوید، برخوردهای شما لازم است به گونه ای باشد که رفتارهای فرزندتان را تحت تاثیر قرار داده و رفتارش را بهتر کند. انتظار نداشته باشید که رفتار فرزندتان بلافاصله بی عیب و نقص باشد. مانند هر مهارت جدیدی، مناسب بودن رفتار نیاز به تمرین دارد. زمانی که برخورد جدیدی با کودکتان را اجرا می کنید، شما باید انتظار شکست و عدم موفقیت را داشته باشید. شما باید انتظار این را داشته باشید که برخورد شما ممکن است چند بار باید از اول اجرا شود. در آغاز، شما ممکن است رفتار نامناسب فرزندتان را هر روز مشاهده کنید، و امتیازات او را غالبا از او بگیرید. این اتفاق بدین معنی نیست که شما برخورد نامناسبی را انتخاب کرده اید. این بدین معنی است که کودکتان برای به دست اوردن آن مهارت به زمان بیشتری نیاز دارد. و کودک نیاز دارد که شما تمرین کردن با او را ادامه دهید.

در این رابطه بخوانید :

عدم قضاوت نقاط ضعف نوجوان

روانشناس نوجوان

روانشناسی نوجوان

میتوانید برای کسب اطلاعات بیشتر به سایت مشاوره ازدواج مراجعه کنید

مترجم: نسرین بنی عباسی زاده

منبع:مشاوره-آنلاین.com

0 پاسخ

دیدگاه خود را ثبت کنید

تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟
در گفتگو ها شرکت کنید.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *