رفتارهای پرخاشگرانه کودک طلاق

با افزایش روزافزون طلاق در کشور بسیار ضروریست تا زوجین رویکردهایی واقعبینانه نسبت به زندگی آینده کودکان خود داشته باشند و زمانی که زن و شوهر به دلایل مختلف، تصمیم به جدایی و طلاق گرفته و روند عملیاتی این جدایی در زندگی‌شان محقق می‌شود، معمولا این جدایی آن هم در حضور فرزندان، آسیب‌های جدی روحی و روانی را برای آنان بدنبال دارد. به ویژه کودکان که در چنین شرایط شوک آوری، تاحدود بسیار زیادی دچار استرس، ترس، اضطراب، نگرانی مداوم و خلأ عاطفی می‌شوند. از همین روست که فرزندان طلاق به جهت همین موارد مذکور، گرفتار ناهنجاری‌های تربیتی؛ مانند خشونت، پرخاشگری، افسردگی، فرار از خانه، افت تحصیلی و مواردی از این دست می‌شوند. البته کنار آمدن و سازگاری مناسب و سریع‌ فرزند با شرایط پس از طلاق، بطور عمده بستگی به این دارد که والدین و اطرافیان تاثیرگذار بر روی شخصیت فرزند، چگونه با او تعامل بکنند. در این باره بدنبال پاسخ گویی به سوال یکی از کاربران سایت در این زمینه هستیم؛
سوال:
برادرزاده خردسالی دارم که مدت کمی است مادرش طلاق گرفته و با پدرش زندگی می‌کند. متاسفانه رفتارهای عصبی و پرخاشگرانه زیادی از او می‌بینیم، چگونه رفتار کنیم؟
پاسخ:
زیرکی و هوشمندی، قدرت سازگاری با شرایط است و هر قدر شرایط سخت‌تر باشد، فرصتی برای رشد و تکامل خواهد بود. در شرایط دشواری که برادر شما با آن روبه رو هستند، کمک‌های عاطفی و رسیدگی دیگر اعضای خانواده برای عبور از این بحران می‌تواند یاری‌گر مناسبی باشد. با گذشت زمان به تدریج از سطح استرس ناشی از این اتفاق کم خواهد شد و شرایط به حالت عادی خود باز خواهد گشت. درباره سوالات شما یادآوری چند نکته ضروری است:
۱٫ به دلیل روحیه‌ی بدی که ممکن است از این جدایی ایجاد شود، طبیعی است که برادرتان در نقش پدری (فعلا) فردی کامل و آرام نخواهند بود. پس در نگهداری و سرگرم کردن برادرزاده خود وقت بیشتری صرف کنید و او را به شیوه‌های متنوع مشغول نگهدارید.
۲٫ پرخاشگری و عصبی شدن پس از جدایی از مادر، مسأله‌ای قابل پیش بینی است. با فراهم کردن فعالیت‌های مفید و ترجیحا بدنی سعی کنید از سطح استرس کودک بکاهید. مشغول ساختن کودک با بازی‌های رایانه‌ای، سی‌دی و تماشای بیش از حد تلویزیون، وضعیت را بدتر می‌کند. با او بازی کنید، او را به پارک ببرید، به او هدیه بدهید و زمینه بازی با همسایگان را برایش فراهم کنید.
۳٫ مراقب باشید برادرزاده شما از بدی‌های مادرش باخبر نشود. در گفت‌وگوهای تلفنی، گپ‌های خانوادگی، مهمانی‌ها و مانند آن درباره مادرش بدگویی نکنید.
۴٫ به تدریج کودک را آماده پذیرش شرایط جدید کنید. اطمینان بخشی پدر برای کودک می‌تواند جایگزین خوبی برای کمبود مهر مادری باشد. از برادرتان بخواهید که زمان مفید بیشتری را با فرزندش داشته باشد.
۵٫ هنگامی که فرزند، بهانه یکی از والدین را می‌گیرد، نباید با او تندی و برخورد کرد؛ چرا که چنین برخوردهایی به روحیه فرزند آسیب شدید می‌رساند و او را بیشتر وارد بحران روانی می‌کند.

سایت مشاوره قبل ازدواج به شما در رابطه با این موضوع کمک خواهد کرد

در این رابطه بخوانید :

رفتارهای پرخاشگرانه کودکان طلاق

مشاوره طلاق

۶٫ نقش حمایتی شما به عنوان عمّه، در قبال برادرزاده‌تان، می‌تواند تا حدودی جای خالی یکی از والدین را پر کند.
۷٫ بهتر است هر کدام از والدین که قرار است فرزند پیش او بماند، به فرزند خود این اطمینان را بدهد که در تمام لحظات در کنار او خواهد ماند و به هیچ وجه او را تنها نخواهد گذاشت.
۸٫ همچنین توکل بر خدای متعال، می‌تواند شما را کانون آرامش کند. مشکلات مهمان ما هستند و کلیدهایی که در دست خداست، قفل همه درب‌های بسته را خواهد گشود؛ «مَنْ تَوکَّلَ عَلَى اللّه ذَلَّتْ لَهُ الصِّعابُ وَ تَسَهَّلَتْ عَلَیْهِ الأَسْبابِ؛ هر کس به خدا توکل کند، دشوارى‌ها براى او آسان مى‌شود و اسباب برایش فراهم مى‌گردد.»[۱]
پی‌نوشت:
[۱]. تصنیف غررالحکم و دررالکلم، ص۱۹۷،۳۸۸۸