مشاوره ازدواج : تجملات يا ساده زيستي؟

جواهراتی از جنس خودرو
یک، چهار، چهار، هفت، دو. رمز گاراژش بود. بعد از سبز شدن چراغ، در بزرگ استیل، آرام آرام بالا رفت. همان چند قطره ادکلن Polo که به گوشه های شقیقه ام زده بود، داشت تمام سلول هایم را نوازش می کرد. بالارفتن در بزرگ استیل تمام شد. غیر از تاریکی محض، چیز دیگری از درون سوله بزرگش نمایان نبود. گفت بگذار روشنش کنم تا روشنت کنم. بوووم. یک هالوژن بزرگ روشن شد. نورش روی چیزی افتاد. چیزی که در آوانگاردترین رویاهای صادقه صبح هنگام هم نمی توانستم تصورش کنم. یک مرسدس بنز SSK. خودرویی که حتی عکس هایش هم در اینترنت کمیاب است. بوووم. یک هالوژن بزرگ دیگر روشن شد. مادر مهربان در آغوشم بگیر. این یک بوگاتی آتلانتیک است. می فهمید؟ بوگاتی آتلانتیک. بوووم. هالوژن بزرگ، نور و یک فراری تستا روسا. بوووم. یک بنتلی بلاور. باز هم بوووم. بوووم. بوووم. در آخر؛ بیمارستان.

Ralph Lauren
درست چهاردهم اکتبر ۱۹۳۹ به دنیا آمد. در برانکس نیویورک. رالف، نامی بود که برایش انتخاب شد. دوران مدرسه به خاطر کراوات هایی که می فروخت، مشهور شد. او فرمی منحصربه فرد در گره زدن داشت. در کالج، تجارت خواند. بعد از دو سال رها کرد و وارد ارتش شد. اولین جرقه های مد و دیزاین را وقتی دریافت کرد که به عنوان فروشنده در یکی از مغازه های Brooks Brothers مشغول به کار شده بود. با آغاز دهه ۷۰، برند Polo را مطرح کرد. سال ۲۰۱۰ نشان لژیون دونور دولت فرانسه را از آن خودش کرد. رالف، رالف لارن، شخصیتی دیگر هم غیر از بیوگرافی گفته شده داشت. او یک شیفته تیفوسی خودرو بود. خودروبازی به معنای واقعی. دید عمیق هنری از یک سو و درآمد کلانش از سوی دیگر باعث شد تا یکی از رویایی ترین کلکسیون های خودرویی را جمع آوری کند. او هیچ گاه تمام خودروهایش را یک جا در معرض دید قرار نداد. تا این که چندی پیش سرانجام تصمیم گرفت در موزه هنرهای دکوراسیون پاریس، هر آن چه را دارد رونمایی کند. شاید تنها به دلیل ماهیت محل موزه تصمیم به چنین کاری گرفته است. رالف لارن، با سرمایه ای به ارزش ۵٫۸ میلیارد دلار، تا چندی پیش صد و هفتاد و سومین امین فرد ثروتمند دنیا محسوب می شد. بلیت این موزه در دست شماست. لذت ببرید…

۱۹۳۱ Alfa Romeo Monza 8C 2300
اولین تجربه های آلفا رومئو در زمینه مسابقات خودرویی، با تولید یکی از معروف ترین مدل های این ایتالیایی اصیل همراه بود. نام مونزا از روی پیست مشهوری به همین اسم در میلان برگرفته شده است. از سال ۱۹۲۲ به این سو، مونزا محلی برای جولان عاشقان سرعت بوده است. آلفا با این محصولش بیش از ۵۰ پیروزی را در موطن خود کسب کرد. خودرویی که مجهز به پیشرانه ای ۲٫۳ لیتری هشت سیلندر خطی سوپر شارژ شده بود. قدرت آن ۱۸۰ اسب بخار در ۵۲۰۰ دور در دقیقه اعلام شده است. با وزنی کمتر از ۱۰۰۰ کیلوگرم، سرعت نهایی ۱۷۰ کیلومتر در ساعت به راحتی ممکن می شود. گفته شده است، رالف لارن شاسی شماره ۲۳۱۱۲۱۸ این خودرو را به قیمت شش میلیون و ۷۱۰ هزار دلار خریده بود.

۱۹۳۸ Alfa Romeo 8C 2900 Mille Miglia
از این خودرو تنها ۳۰ دستگاه ساخته شد. فقط و فقط چهار دستگاه از آن را Carrozzeria چیره دست طراحی کرده بود. کسی که هنر طراحی داخلی ایتالیا به او مدیون است. خودرو فوق در مسابقات سال ۱۹۳۸ Mille Miglia، به مقام دوم رسیده بود. پیشرانه اش ۲۹۰۵ سی سی حجم داشت و قدرت آن ۲۲۵ اسب بخار در ۵۲۰۰ دور در دقیقه بود. آرایش این پیشرانه هشت سیلندر خطی بود. مانند تمام نمونه های مشابه، توسط سیستم سوپرشارژر تقویت شده بود. با این حال سرعت نهایی اش به ۱۹۲ کیلومتر در ساعت می رسید. آلفا، آن زمان روی این محصول خود جعبه دنده چهار سرعته و کلاچ دوگانه نصب کرده بود. آلفا رومئوی رالف لارن به شماره شاسی ۴۱۲۰۳۰ و شماره موتور ۴۲۲۰۲۴ در اسناد کارخانه ثبت شده است.

۱۹۲۹ Bentley Blower
بین سال های ۱۹۲۷ تا ۱۹۳۱، بنتلی انگلستان خودرویی را برای مسابقات ۲۴ ساعته لومان آماده کرد که بدون اغراق، یکه تاز بود. در طی عمر چهار ساله این خودرو تنها ۷۲۰ دستگاه از آن ساخته شد. رالف در سال ۱۹۲۹ مدلی به شماره شاسی DS3569 را به سختی پیدا کرد و به قیمت محرمانه ای خرید. این مدل اولین تولیدی شرکت بود که پیشرانه اش از سه به ۴٫۵ لیتر رسیده بود. نمونه ای دیگر از این بنتلی در یک حراجی به قیمت ۷۲۲ هزار دلار فروخته شد. خودرو فوق می توانست بین ۱۱۰ تا ۲۴۰ اسب بخار نیرو تولید کند. جالب است بدانید یک بار این خودرو توانست به سرعت نهایی ۲۲۲ کیلومتر در ساعت برسد. شخصیت جیمز باند در مجموعه های Live and Let Die and و Moonraker پشت این خودرو قرار گرفته بود. مشاوره ازدواج

۱۹۳۷ Bugatti Type 57SC Gangloff Drop Head Coupe
۳۰ میلیون دلار. رالف برای این خوردو ۳۰ میلیون دلار پرداخت کرد تا بتواند رکورد گران ترین خرید حراجی خودرویی را به نام خودش ثبت کند. تنها دو نمونه از بوگاتی فوق ساخته شد که شاسی ۵۷۳۷۴ آن اکنون در پاریس خودنمایی می کند. گنگ لوف کالسکه سازی بود که به سفارش اتوره بوگاتی موسس برند Bugatti، این خودرو را ساخت. او با انتخاب یک نمونه روباز و نصب پارچه های کولار، محصولی تجمل گرایانه را از دل این خودرو بیرون کشید. این بوگاتی دارای پیشرانه ای هشت سیلندر خطی به حجم ۳۲۵۷ سی سی بود. قدرتش نیز ۱۶۰ اسب بخار در ۴۵۰۰ دور در دقیقه محاسبه شده است. با همین حد توانایی هم می توانست به سرعت نهایی ۱۹۰ کیلومتر در ساعت دست پیدا کند. گفتنی است از سرنوشت مدل دیگر خبری در دست نیست.

۱۹۳۸ Bugatti Type 57SC Atlantic
چه واژه ای می تواند اصالت این خودرو را تفهیم کند؟ شاید استادانه و شاید گستاخانه. شاید سحرکننده و شاید مسخ کننده. به هر حال بوگاتی آتلانتیک، چون یاقوتی در گاراژ رالف لارن می درخشد. بین سال های ۱۹۳۴ تا ۱۹۴۰ درست زمانی که کمپانی بوگاتی به روند تولیدات خود سرعت بخشیده بود، تنها ۷۱۰ دستگاه از این مدل ساخته شد. شایعه شده که این مدل همان خودرو شخصی اتوره بوگاتی است که توسط پسرش جین، تغییراتی کرده است.
مدل هایی که توسط جین دست خوش تغییرات ظاهری شده بودند، تنها محدود به چهار دستگاه می شود که با توجه به سبک و سلیقه رالف، احتمالا این یکی از آنهاست. پیشرانه این مدل با بوگاتی گنگ لوف از لحاظ حجم، آرایش و قدرت تفاوتی نمی کند. بوگاتی های آتلانتیک از نظر نسبت قیمت به تیراژ تولید، گران ترین محصولات تاریخ خودروسازی به شمار می روند.

مشاوره ازدواج : تجملات یا ساده زیستی؟

۱۹۳۳ Bugatti Type 59 Grand Prix
آخرین بوگاتی که رالف آن را خرید، یک اسطوره تمام عیار بود. این، یک خودرو نیست. یک هنر است. آمیزه ای از مهندسی و زیبایی. درست همان چیزی که مالک فعلی اش می خواست. این خودرو به شماره شاسی ۵۹۱۲۲ یکی از موفق ترین مبارزان مسابقات گرند پری دهه ۳۰ محسوب می شود. دقیقا پس از برگزاری رقابت بلژیک، این مدل وارد انباری سر مهندس تیم شد. تا این که به دست رالف افتاد. می گویند شش یا هفت دستگاه دیگر نیز از این خودرو ساخته شده است. برای استحکام بیشتر مکانیسم ترمزگیری، از سیم های پیانو بهره گرفته شد. در حقیقت این سری از محصولات بوگاتی، اولین تولیداتی بودند که به ترمزهای کاسه ای مجهز شده بودند. این خودرو با پیشرانه ۳٫۳ لیتری خود ۲۵۰ اسب بخار نیرو تولید می کرد.

Ferrari 250 GT Berlinetta SWB 1960
یکی از زیرکانه ترین حربه های فراری برای پیروزی در مسابقات جی تی، کوتاه تر کردن فاصله دو محور بود. با کم شدن طول بین چرخ های عقب و جلو، نیرو بین پیشرانه و دیفرنسیال سریع تر منتقل می شود. به همین دلیل نام این مدل را SWB مخفف Short Wheel Base انتخاب کردند. بعدها عبارت SWB بارها و بارها روی خودروهای دیگر استفاده شد. اگرچه این اقدام ایتالیایی ها چیزی فراتر از فناوری زمان خود بود، اما در آن دوره فراری هرگز نتوانست جلوی پیشتازی های پورشه آلمانی را بگیرد. از این فراری فقط ۱۷۶ دستگاه تولید شد. پیشرانه آن ۲۹۵۳ سی سی حجم داشت و آرایشش ۱۲ سیلندر Vشکل بود. این فراری می توانست ۲۷۵ اسب بخار نیرو تولید کند. هنوز امضای Bizzarrini، مهندس تاریخ ساز فراری روی بدنه این خودرو دیده می شود.

Ferrari 250 GTO 1962
مجله موتور ترند به او، بهترین فراری تمام دوران را لقب داده است. از ۱۹۶۲ تا ۱۹۶۴ فقط ۳۶ دستگاه از آن ساخته شد. سرجیو اسکاگیلتی بزرگ، برای این خودرو یک پیشرانه ۳ لیتری ۱۲ سیلندر Vشکل در نظر گرفت که می توانست به راحتی ۳۰۰ اسب بخار نیرو تولید کند. گران ترین قیمتی که تا کنون برای این خودرو پرداخت شده ۱۴٫۶ میلیون دلار است که توسط یک تاجر ژاپنی ثبت شد. گردش مالی خرید و فروش این خودرو از ابتدای دهه ۸۰، بیش از ۵۰ میلیون دلار گزارش شده است. جالب این است که این خودرو در زمان خودش حداکثر به قیمت ۱۸ هزار دلار فروخته می شد. در اواخر تولیدات این خودرو، فرم چراغ های آن تغییر کرد. اولین سری از آخرین مدل های این فراری به شماره شاسی ۴۶۷۶ در اختیار رالف قرار گرفته است.

تجملات یا ساده زیستی؟

۱۹۵۸ Ferrari 250 Testa Rossa
تستا روسا، نامی است که روز به روز به ارزشش افزوده می شود. این فراری یک کوپه اسپرت نیست. یک بیزینس سودآور است که سال به سال گران تر می شود. رالف لارن با انتخاب این مدل چنان هنر خود در انتخاب زیباترین ها را نشان داد که گویی مدت ها با انزو فراری موسس برند Ferrari گفت وگو کرده است. فراری TR برای سال ها در صدر مسابقات ۲۴ ساعته لومان قرار گرفته بود. سال ۲۰۰۹ این فراری به قیمت ۱۲ میلیون و ۱۰۰ هزار دلار به فروش رفت. رالف شاسی شماره ۰۷۰۴TR این فراری را با پیشرانه ای به حجم ۲۹۵۳ سی سی و آرایش همیشگی ۱۲ سیلندر Vشکل خریده بود. تستا روسا می توانست ۳۰۰

Ferrari 375 Plus 1954
رالف لارن به خوبی می دانست چگونه کلکسیون فراری های خود را تکمیل کند. این خودرو صرفا برای مسابقات ۲۴ ساعته استقامت طراحی شده بود. به عقیده بسیاری، طراحی این مدل یکی از موفق ترین پروژه های شرکت پینین فارینا بود. این خودرو از آن رو مورد توجه قرار می گیرد که بعد از آن، فراری به طور رسمی وارد دنیای مسابقات فرمول یک شد.
فراری فوق با پیشرانه ۴٫۵ لیتری ۱۲ سیلندر خود که ۳۳۰ اسب بخار نیرو تولید می کرد، یکی از قوی ترین نمونه ها محسوب می شد. شتاب صفر تا ۱۰۰ کیلومتر در ساعت آن زیر هفت ثانیه و سرعت نهایی اش ۲۴۰ کیلومتر در ساعت اعلام شده است. شماره شاسی HE180003 یکی از ۴۵ دستگاهی بود که توانست وارد گاراژ رالف شود. این خودرو دقیقا همان دستگاهی است که برای اولین و آخرین بار در مسابقات ۲۴ ساعته لومان فرانسه پیروز شده بود.

برای خواندن مقاله های بیشتر در رابطه با این موضوع به سایت ازدواج مراجعه کنید