جوانان و سمبل‌های المپیک
مشعل المپیک
اغراق نیست اگر از «مشعل المپیک» به عنوان جاودانه‌ترین و مهم‌ترین نماد المپیک نام ببریم. طبق آن‌چه مورخان مختلف در تاریخ‌نگاری‌هایشان آورده‌اند، در نبرد خونین پلانته در سال ۴۷۹ قبل از میلاد فردی که به‌طور معجزه‌آسایی جان سالم به در برده بود، به پاس شکرگزاری از معبد آپولون آتش مقدس را با دویدن به محل تولد خود آورد. در حال حاضر هم چند ماه پیش از آغاز مسابقات آتش المپیک از کشور یونان به مقصد کشور میزبان سفر خود را آغاز می‌کند. در نخستین روز برگزاری مسابقات آتش این مشعل شعله ورتر از هر روز دیگری است.
پرچم‌های المپیک
پرچم اصلی المپیک که در واقع نماد المپیک محسوب می‌شود، پرچمی سفیدرنگ است که شامل پنج حلقه رنگین است. این پنج حلقه درهم‌تنیده شده نمادی از اتحاد میان پنج قاره است. (آمریکا یک قاره محسوب شده است.) این پنج حلقه در پنج رنگ روی زمینه سفید در پرچم المپیک کشیده شده‌اند. رنگ‌های سفید (رنگ زمینه)، قرمز، آبی، سبز، زرد و سیاه به گونه‌ای انتخاب شده است که هر کشوری حداقل یکی از این رنگ‌ها را در پرچم ملی خود دارد. پرچم المپیک در سال ۱۹۱۴ انتخاب شد، اما اولین بار در سال ۱۹۲۰ در آنتورپ برافراشته شد. این پرچم پرچمی است که برای مراسم آغازین هر یک از بازی‌ها برافراشته می‌شود.
شعار المپیک
شعار رسمی المپیک عبارت لاتین «Citius،Altius،Forties» به معنی «سریع‌تر، بالاتر، قدرتمندتر» است. «مهم‌ترین مسئله در بازی‌های المپیک حضور در آن است، نه برنده شدن. همان‌گونه که در زندگی مهم‌ترین اصل تلاش است نه پیروزی، اصل مهم، فتح کردن نیست، بلکه خوب جنگیدن است.»
مراسم روز افتتاحیه
از برگزاری مراسم سنتی المپیک در آغاز تورنمنت که بگذریم، کشور میزبان هم معمولا تمام توان خود را به کار می‌برد که به بهترین نحو ممکن مراسمی هنری از رقص و تئاتر و رسم و رسوم مرسوم در آن کشور را اجرا کند.
عناصر سنتی بسیاری در مراسم افتتاحیه بازی‌های المپیک حضور دارند. مراسم معمولا با برافراشتن پرچم کشور میزبان و اجرای سرود ملی آن کشور آغاز می‌شود. بخش سنتی جشن با رژه ملت‌ها شروع می‌شود که در آن ورزشکاران هر کشور به ترتیب در استادیوم رژه می‌روند. ورزشکار برجسته هر کشور پرچم آن کشور را در جلوی گروه ورزشکاران آن کشور حمل می‌کند.
طی مراسمی سنتی (که از المپیک تابستانی ۱۹۲۸ شروع شد) یونان به دلیل موقعیت تاریخی خود به عنوان مبدأ بازی‌های المپیک، اولین کشور و کشور میزبان، آخرین کشوری هستند که رژه می‌روند. (استثنائا در سال ۲۰۰۴ که المپیک در آتن برگزار شد، یونان آخرین کشوری بود که رژه رفت؛ با این حال پرچم یونان جلوتر از بقیه حمل شد.) دیگر کشورهای شرکت‌کننده بر اساس حروف الفبای زبان اصلی کشور میزبان و اگر زبان آن کشور به حروف لاتین نباشد، بر اساس حروف الفبای انگلیسی رژه می‌روند. در المپیک تابستانی ۱۹۹۲ در بارسلونا هر دو زبان اسپانیایی و زبان کاتالان زبان رسمی بازی‌ها بودند، اما به دلیل عوامل سیاسی و حواشی استفاده از زبان کاتالان، کشورها به ترتیب بر اساس حروف الفبای زبان فرانسوی وارد شدند.
پس از رژه کشورها، ابتدا رئیس کمیته المپیک کشور میزبان سخنرانی می‌کند و پس از آن رئیس IOC سخنرانی کرده و در انتهای سخنرانی خود رهبر کشور میزبان را معرفی می‌کند که پس از سخنرانی رئیس IOC رسما المپیک را افتتاح می‌کند. در برخی موارد اشخاص دیگری به جای رهبر کشور میزبان المپیک را افتتاح می‌کنند. دو مثال از این مطلب به ایالات متحده برمی‌گردد. در سال ۱۹۶۰ معاون رئیس جمهور، ریچارد نیکسون به جای دوایت آیزنهاور رئیس جمهور وقت، بازی‌های المپیک زمستانی ۱۹۶۰ را در دره اسکو در کالیفرنیا افتتاح کرد. بار دیگر در سال ۱۹۸۰ والترماندال، معاون رئیس جمهور به جای رئیس جمهور، جیمی کارتر، بازی‌های المپیک زمستانی۱۹۸۰ را در لیک پلاسید، نیویورک افتتاح کرد. جالب است بدانید که طبق تفکری دیرین افتخار برگزاری بازی‌ها به شهر اعطا می‌شود نه به کشور.
پس از آن پرچم المپیک را به استادیوم وارد می‌کنند و در حالی که سرود المپیک در حال اجراست، آن را برافراشته می‌کنند. سپس حمل‌کنندگان پرچم هر کشور به دور یکدیگر حلقه می‌زنند و جایگاه‌مانندی را درست می‌کنند که وسط آن یک ورزشکار (از زمان المپیک تابستانی ۱۹۲۰) و یک داور (از زمان المپیک تابستانی ۱۹۷۲) سوگند المپیک را یاد می‌کنند، به این مضمون که «بر طبق قوانین باز کرده و داوری» کنند. در آخر مشعل المپیک وارد استادیوم می‌شود و پس از آن از دست هر ورزشکار عبور می‌کند و به آخرین حمل‌کننده مشعل می‌رسد که معمولا ورزشکاری مطرح از کشور میزبان است. او آتش را در جایگاه مخصوص خود در استادیوم روشن می‌کند. (آتش المپیک از زمان المپیک تابستانی ۱۹۲۸ روشن بوده است، اما حمل امدادی مشعل از المپیک تابستانی ۱۹۳۶ آغاز شده است.) از زمان المپیک تابستانی ۱۹۲۰ پس از جنگ جهانی اول، ۶۸ سال است که پس از روشن شدن شعله المپیک کبوترها را به نشانه صلح رها می‌کنند. اما پس از این‌که چند کبوتر در آتش المپیک در زمان افتتاح المپیک تابستانی ۱۹۸۸ سوختند، این کار متوقف شد.
مراسم اختتامیه
در ابتدا حمل‌کنندگان پرچم از هر یک از کشورهای شرکت‌کننده در یک ردیف وارد استادیوم می‌شوند، اما در پشت آن‌ها تمام ورزشکاران دیگر بدون هیچ نشانه یا دسته‌بندی خاصی رژه می‌روند. این سنت از بازی‌های تابستانی ۱۹۵۶ و به پیشنهاد دانش‌آموزی از ملبورن اجرا می‌شود. به پیشنهاد او با این کار ورزشکاران جهان در کنار یکدیگر «یک ملت» خواهند بود. (در سال ۲۰۰۶ ورزشکاران با هم‌وطنان خود وارد استادیوم شدند و در ادامه جشن همه با هم ادغام شدند.)
پرچم سه کشور هم‌زمان با نواخته شدن سرود ملی کشورشان در میله‌های پرچم به اهتزاز درمی‌آید. پرچم یونان (به عنوان کشور خاستگاه المپیک)، پرچم کشور میزبان و سرانجام پرچم کشوری که میزبان مسابقات المپیک تابستانی یا زمستانی در سال آینده خواهد بود. (استثنائا در سال ۲۰۰۴ که مسابقات المپیک در آتن برگزار شد، تنها یک پرچم؛ یعنی پرچم یونان به اهتزاز در آمد.)
طی مراسمی موسوم به «مراسم آنتورپ»، (علت این نام‌گذاری آن است که این سنت در خلال المپیک تابستانی ۱۹۲۰ در شهر آنتورپ، برای اولین بار اجرا شد) شهردار شهری که مسابقات را سازماندهی کرده است، یک پرچم مخصوص المپیک را حمل می‌کند و آن را به رئیس کمیته ملی المپیک می‌رساند. رئیس کمیته ملی المپیک پس از دریافت پرچم المپیک، آن را به شهردار شهری که میزبان مسابقات المپیک است، می‌دهد. شهردار نیز پس از دریافت پرچم، آن را هشت مرتبه می‌چرخاند. از این پرچم‌ها سه عدد بیشتر وجود ندارد و این سه پرچم با دیگر پرچم‌ها فرق دارند؛ تفاوت این پرچم‌ها با سایر پرچم‌ها در آن است که دور آن پرچم‌های سه‌گانه یک حاشیه شش رنگی وجود دارد و نیز آن پرچم‌ها توسط روبان‌های شش رنگی به میله پرچم بسته شده‌اند. این پرچم‌ها عبارتند از:
– پرچم آنتورپ: این پرچم توسط شهردار شهر آنتورپ بلژیک در المپیک تابستانی سال ۱۹۲۰ به کمیته ملی المپیک هدیه شد و تا مسابقات سئول ۱۹۸۸ به دیگر شهر سازمان‌دهنده المپیک تابستانی انتقال داده شد.
– پرچم اسلو: این پرچم توسط شهر اسلو کشور نروژ در جریان برگزاری المپیک زمستانی سال ۱۹۵۲ به کمیته ملی المپیک اهدا و پس از آن به دیگر شهر سازمان‌دهنده المپیک زمستانی انتقال داده شد.
– پرچم سئول: این پرچم توسط شهردار شهر سئول کره جنوبی در المپیک تابستانی سال ۱۹۸۸ به کمیته ملی المپیک اهدا و پس از آن به دیگر شهر سازمان‌دهنده المپیک تابستانی انتقال داده شد.
مدال‌آوران المپیکی ایران در ادوار گذشته
کاروان ورزشی ایران در ادوار گذشته المپیک ۱۱ مدال طلا، ۱۵ نقره و ۲۲ برنز کسب کرده است.
پس از تعطیلی المپیک به دلیل جنگ جهانی دوم، در سال ۱۹۴۸ مسابقات به میزبانی لندن افتتاح شد. اولین مدال کاروان ایران در رشته وزنه‌برداری توسط جعفر سلماسی کسب شد و ایران با تک‌مدال این ورزشکار در جایگاه سی‌وششم جهان قرار گرفت.
کاروان ایران در المپیک ۱۹۴۸ کمترین تعداد (یک برنز) و در سال ۱۹۵۲ هلسینکی (هفت مدال) بیشترین مدال را کسب کرد.
اولین مدال طلای کاروان ایران نیز توسط امامعلی حبیبی در المپیک ۱۹۵۶ و در رشته کشتی به دست آمد. کسب مقام چهاردهمی (دو طلا، دو نقره و یک برنز) نیز بهترین عنوان ایران در طول المپیک است.
حواشی المپیک ۲۰۱۲
– لندن اولین شهری است که سه بار میزبان المپیک مدرن بوده است. این شهر پیش از این در سال‌های ۱۹۰۸ و ۱۹۴۸ میزبانی این رقابت‌ها را برعهده داشت. المپیک ۱۹۴۸ پس از یک وقفه ۱۲ ساله ناشی از وقوع جنگ جهانی برگزار شد. لندن با وجود این که در طول جنگ به شدت بمباران شده و آسیب دیده بود و به دلیل وضعیت اقتصادی نامناسب پس از جنگ بودجه کافی هم در اختیار نداشت، به خوبی از پس میزبانی المپیک بر آمد. در آن زمان، ورزشکاران در پادگان‌های نظامی اسکان داده شدند، هیچ ورزشگاه جدیدی برای بازی‌ها ساخته نشد و کشورها غذای ورزشکارانشان را خودشان تهیه می‌کردند. لندن برای میزبانی المپیک ۲۰۱۲ سرمایه‌گذاری بسیار زیادی در بخش توسعه‌نیافته‌تر و شرقی شهر انجام داده است و بیشتر ورزشگاه‌های محل برگزاری رقابت‌های المپیک در این ناحیه تاسیس شده‌اند. همچون سال ۱۹۴۸، انتظار می‌رود که میزبانی المپیک باعث پیشرفت اقتصادی لندن شود.
– شعار رسمی این رقابت‌ها «المپیک، الهام‌بخش یک نسل» است.
– برای اولین بار در تاریخ المپیک، زنان قادر خواهند بود در همه رشته‌هایی که مردان رقابت می‌کنند، حضور داشته باشند. بوکس آخرین مانعی بود که از میان برداشته شد. کمیته بین‌المللی المپیک سرانجام پس از درخواست‌های فراوان موافقت کرد که زنان نیز حق شرکت در رقابت‌های بوکس را داشته باشند. با این همه هنوز تعداد ورزشکاران مرد از تعداد ورزشکاران زن بیشتر است.
– لندن توجه به مسائل زیست‌محیطی را به عنوان یکی از ارکان اساسی المپیک خود برگزیده است. همه ورزشگاه‌های جدید المپیک با توجه کامل به ویژگی‌های زیست‌محیطی و فناوری‌های سبز ساخته شدند و برنامه‌هایی برای بعد از المپیک در نظر گرفته شده است. ورزشگاه اصلی المپیک از لحاظ سازگاری با محیط زیست در بین سایر ورزشگاه‌هایی که تاکنون ساخته شده‌اند، سرآمد است. کل این ورزشگاه با استفاده از مواد کم‌کربن و قابل بازیافت ساخته شده است. ورزشگاه المپیک همچون سایر ورزشگاه‌های جدیدالتاسیس لندن دارای بخش‌های موقت (نظیر صندلی‌های اضافی) است که پس از بازی‌ها می‌توان آن‌ها را برداشت و در جای دیگری استفاده کرد.
– بحث و جدل‌ها بر سر رشته‌های تعلیقی در فاصله چند روز مانده به برگزاری مهم‌ترین رویداد ورزشی دنیا کماکان ادامه دارد. همه چیز از یک نامه شروع شد. طبق گفته منابع ورزش کشور اولتیماتوم این نامه پیرامون اتفاقاتی است که طی ماه گذشته در برخی فدراسیون‌های ورزشی از جمله فدراسیون‌های المپیکی قایق‌رانی، دوچرخه‌سواری، تیروکمان و شنا، شیرجه و واترپلو رخ داده و منجر به برکناری ناگهانی روسای آن‌ها شده است. IOC که دومین نامه خود را در طول این یک ماه برای کمیته ملی المپیک ارسال کرده، مجددا از مسئولان ورزش ایران خواسته در مورد تغییرات مدیریتی فدراسیون‌ها توضیحات بیشتری بدهند.
– لباس رژه کاروان ورزشی ایران در بازی‌های المپیک ۲۰۱۲ لندن تغییر کرد. ظاهرا قرار است نمایندگان ایران با کت و شلوار نوک مدادی با راه‌راه‌های آبی و پیراهن سفید با راه‌راه‌های آبی در مراسم رژه تیم‌ها حضور پیدا کنند. پیش از این قرار بود کاروان ورزشی ایران در مراسم گشایش بازی‌های المپیک لندن با کت آبی کاربنی و شلوار سفید حضور پیدا کند. ظاهرا این لباس‌ها تولیدی یک شرکت چینی بودند. نکته جالب این است که با این‌که کت و شلوارهای جدید تولید یک شرکت ایرانی است، اما آرم این شرکت چینی پایین‌تر از جیب روی سینه کت نصب شده است!
– مقامات ورزشی عربستان سعودی اعلام کردند که برای اولین بار در تاریخ این کشور در مسابقات المپیک لندن، ورزشکاران زن نیز به نمایندگی از این کشور حضور خواهند داشت.
این دو زن در خارج از عربستان زندگی می‌کنند و کارشناسان می‌گویند این تصمیم دولت تنها بر اثر فشارها و برای تبلیغات است.
با وجود این‌که این خبر را مسئولان ورزش کشور اعلام کردند و در رسانه‌های خارجی انعکاس وسیعی داشت، در هیچ یک از رسانه‌های عربستان سعودی مطلبی درباره حضور زنان در المپیک منتشر نشده است.
سارا اطهر و وجدان علی سراج عبدالرحیم، دو زن ورزشکاری هستند که قرار بوده به عنوان اولین زنان ورزشکار از سوی عربستان سعودی در رقابت‌های المپیک حاضر شوند. سارا اطهر در رشته دوی ۸۰۰ متر و وجدان علی اطهر در رشته جودو به رقابت با دیگر ورزشکاران زن خواهند پرداخت.
– مشعل بازی‌های المپیک پس از این‌که به مدت ۶۳ سه روز مناطق مختلف انگلیس را طی کرد، عصر روز جمعه ۳۰ تیرماه و در فاصله یک هفته تا شروع مسابقات با بالگرد وارد لندن شد.
مشعل المپیک که در یک بالگرد نیروی دریایی انگلیس قرار داده شده بود، توسط یکی از تفنگداران دریایی این کشور و با عملیات راپل روی پل موسوم به تاور بریج لندن که روی رودخانه تایمز قرار دارد، فرود آمد.
– ایران پس از ۳۶ سال در شمشیربازی و در اسلحه سابر سهمیه المپیک گرفت تا کاروان اعزامی به المپیک لندن در کنار خود یک شمشیرباز نیز داشته باشد. شمشیرباز تیم ملی سابر ایران در رقابت‌های قهرمانی آسیا توانست برابر حریف ژاپنی خود به پیروزی برسد و پس از قهرمانی، سهمیه المپیک را نیز به دست آورد. این شخص نخستین نماینده ایران در المپیک پس از المپیک ۱۹۷۶ کاناداست.
میتوانید برای کسب اطلاعات بیشتر به سایت مشاوره ازدواج مراجعه کنید
– صدها مامور و مقام اطلاعاتی و امنیتی آمریکا برای کمک به برگزاری این بازی‌ها وارد انگلیس شده‌اند. حتی برخی از ماموران آمریکایی برای همکاری با همتایان انگلیسی خود، خطرات بالقوه بسیار مهم اطلاعاتی را با آن‌ها درمیان می‌گذارند. در کنار آن‌ها ده‌ها افسر پلیس بین‌المللی نیز حضور خواهند داشت. ریشه این همکاری بی‌سابقه در تهدیدهای مشترکی است که این کشورها از حملات ترویستی ۱۱ سپتامبر در آمریکا و بمب گذاری‌های انتحاری سال ۲۰۰۵ در انگلیس با آن روبه‌رو بوده‌اند. از آن‌جا که انگلیس نزدیک‌ترین هم‌پیمان و یار آمریکا در جنگ‌های افغانستان و عراق بوده است، لندن به هدف اصلی گروه‌های تروریستی تبدیل شده است. گرچه پس از حملات ۱۱ سپتامبر، چند المپیک دیگر در سالت لیک سیتی، آتن، تورین، پکن و ونکوور برگزار شده است، ولی لندن با نوع دیگری از چالش‌های امنیتی دست‌وپنجه نرم می‌کند. افزون بر مسائل امنیتی، رهبران کشورهای سراسر جهان مایل به دیدار از این بازی‌ها بودند. هیئت آمریکایی به ریاست میشل اوباما همسر باراک اوباما، رئیس جمهوری آمریکا از این بازی‌ها دیدار کردند. این در حالی است که تمرکز اوباما بر مبارزه برای انتخاب مجدد خود در دور بعدی ریاست جمهوری کشورش بود. این حجم از همکاری‌های بین‌المللی برای حفاظت از امنیت یک رویداد بین‌المللی نیز در نوع خود کم‌سابقه است. بعد از حملات ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱، کشورهای غربی لزوم همکاری‌های چندجانبه برای حفظ امنیت را جدی گرفتند.
در این رابطه بخوانید :
منبع:سامانه پرسش و پاسخ مشاور
مشاوره در برترین مراکز مشاوره مورد تایید کانون مشاوران ایران
دیدگاه خود را ثبت کنید
تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟در گفتگو ها شرکت کنید.