زنان نویسنده
زنان نویسنده
به نظر من و حتما به نظر شما خواننده فهیم، زن بودن به تنهایی مایه کلی فخر و مباهات است. (فکر کن که نباشد)… حالا این که هم زن باشی و هم نویسنده، دیگر خیلی خیلی مایه افتخار است. خانمها اصولا نویسندگان بسیار خوبی هستند. چرا؟… چون احساساتشان قوی است. آنها با تمام روح و قلبشان مینویسند و زندگی را با همه احساسشان به تصویر میکشند. کمی هم که تکنیک بلد باشند، کار حل است.
حالا میرویم سراغ قصه یکی از این خانمهای قصه و خیلی معروف البته در آن ور آبها. یک دختر کوچولوی گستاخ و خوش سر و زبان که در هفت سالگی، عاشق یک دختر کوچولوی زیبا ولی خودشیفته و بدجنس میشود و این عشق کودکانه آنچنان تاثیر عمیقی در روحش بهجا میگذارد که بعدها وقتی قد میکشد و بزرگ میشود، خاطرات آنروزها را در کتابی بهنام «خرابکاریهای عاشقانه» مینویسد. به نظر این خانم کوچولوی مغرور که عاشق اسب و جنگ است، از دید او مسخرهها همیشه بیمصرفند! دخترها بیمصرف اما دوستداشتنیاند و زنها عناصر مفید جامعه محسوب میشوند. (نظرش است دیگر! نه؟)
دختر قصه ما، کسی نیست جز آملی نوتومب (Amelie Nothomb)، شاهزاده محبوب ناشران فرانسوی که این روزها در فرانسه همه او را میشناسند. (شما چطور؟ البته شما که فرانسه نیستید، اما میتوانید مثل ما آچارش باشید.) او نویسندهای محبوب جوانان کشورش و مورد علاقه رسانههاست. از نظر منتقدان با وجود این که جدی گرفتنش سخت است، اما ندیده گرفتنش از آن هم سختتر است. آملی تا امروز بیشتر از ۶۰ رمان نوشته که فقط ۱۶ تا از آنها به چاپ رسیدهاند. این خانم بلژیکیالاصل(!) در سال ۱۹۶۷ در کوبه ژاپن به دنیا آمد. چرا ژاپن؟ چون پدرش سفیر بلژیک بوده و به همین دلیل هم آملی تمام دوران کودکی و جوانیاش را در خاور دور و آمریکا گذراند. او در ۱۷ سالگی برای اولین بار به بلژیک سفر میکند و بروکسل، شهر آبا و اجدادیاش را میبیند. این تجربه اما او را به شدت شوکه میکند و دچار حس عجیب غربت میشود! (از همان حسهایی که یک مرغ مهاجر دارد) و چون به شدت احساس تنهایی میکرده شروع میکند به نوشتن. اما دلش طاقت نمیآورد و در ۲۱ سالگی به ژاپن، جایی که خودش را متعلق به آن میدانسته، برمیگردد.
زنان نویسنده
آملی در یک شرکت ژاپنی استخدام میشه و شروع به کار میکنه. چیزی که بیشتر از همه چیز توجهش رو جلب میکنه رفتار خشک مافوقها و همکارانش هست. تنها کسی که آملی دوستش داره خانوم فوبوکی هستش. «فوبوکی» به ظاهر آدم آرومی میاد اما علاقه نداره که موفقیت «آملی» رو ببینه. چون خودش سالها کار کرده که حالا به این مرتبه رسیده و اصلا دوست نداره که ببینه یکی دیگه در عرض چند هفته داره به همون جایی میرسه که اون رسیده. بعد از دو سال میفهمد که چی؟ که ژاپنی نیست. پس چه میکند؟ بله، دوباره به اروپا برمیگردد.
آملی نوتومب، اولین رمانش را با اسم «حفاظت از قاتل» در سال ۱۹۹۲ مینویسد که چندان با استقبال روبهرو نمیشود. اما رمان بعدی او با اسم «ترس و لرز»، به شدت مورد تحسین و توجه منتقدان قرار میگیرد. برای این کتاب، آملی در سال ۱۹۹۹ برای نخستین بار به عنوان یک زن جایزه ادبی فرهنگستان فرانسه را به دست آورد و در سال ۲۰۱۰ هم نامزد دریافت جایزه «گنکور» (Goncourt) شد. در ضمن فیلمی هم بر اساس همین رمان توسط کارگردان مشهور فرانسوی، آلن کورنو ساخته شده است. چیزی که تقریبا در موردش تو قسمتهای مختلف کتاب خیلی صحبت شده تفاوتهای فرهنگ شرق و غربه. تا یه اتفاقی پیش میاد فورا دو طرف قضیه شروع میکنند به دفاع از فرهنگ و اجتماعشون.
نوشته پشت کتاب را با هم میخوانیم:
«در اوایل سالهای ۱۹۹۰ زنی بلژیکی و تحصیلکرده در یک شرکت بزرگ ژاپنی مشغول به کار میشود. حیران و مبهوت در برابر قوانین و مقررات خاص و عجیب کشور آفتاب تابان آنقدر ندانم کاری میکند تا عاقبت نظافتچی دستشوییها میشود. این رمان که جایزه مهم ادبی فرهنگستان فرانسه را در سال ۱۹۹۹ از آن خود کرد، با ظرافت و طنز، تضاد دنیای شرق و غرب را به تصویر میکشد و تحلیلی است موشکافانه از سوءتفاهمات ناشی از برخورد فرهنگها و تمدنهای گوناگون.»
این نویسنده محبوب و با استعداد جایزههای دیگری هم گرفته است از جمله: جایزههای «آلن فورتیه» و «رنه فاله».
بیشتر آثار آملی نوتومب، از خاطرات و تجربیات زندگی شخصی او الهام گرفتهاند. نوشتههای او پر از تخیل و طنز و گاهی هم گوشه و کنایه و انتقاد است. کتابهای او ساده و کمحجم و پر از گفتوگو و حرکتاند، با جملههایی کوتاه و لحنی صریح و طنزآمیز. نوشتههایی که نمیتوان در برابر شیرینی و لحن معصومانهشان مقاومت کرد و مزه دلچسبشان تا مدتها به یاد میماند، مثل طعم لذتبخش و ماندنی یک شکلات.
همه کتابهای آملی توسط انتشارات «آلبن میشل» (Albin Michel) منتشر میشود. این همان انتشاراتی است که آثار اریک امانویل اشمیت را هم چاپ میکند. هر سال در ماه سپتامبر و همزمان با (la rentree) (شروع فصل جدید نشر در فرانسه)، این انتشارات، کار خودش را با رمان تازهای از آملی آغاز میکند.زنان نویسنده
این خانم عاشق کوهنوردی هم هست و این علاقه را در کتاب «نه آدم، نه حوا» یادآوری میکند. در این داستان، راوی که یک معلم زبان فرانسه است، به کوه فیجی سفر میکند. آملی نوتومب در سال ۲۰۰۷ برای این کتاب موفق شد جایزه ادبی فلور (Flore) را بگیرد. این جایزه هر سال به آثاری تعلق میگیرد که سه عنصر «اصالت، مدرنیته، جوانی» را داشته باشند.
آملی قصه ما عاشق دوران کودکیاش هم هست. به گفته او در کودکی است که آدم یاد میگیرد چهجوری به وسیله زبان با دنیا ارتباط برقرار کند. به نظر او بزرگ شدن خیلی کسلکننده است، چون از آن به بعد همه چیز کمتر غیر عادی میشود. او معتاد است. البته نه از آنجور معتادهای بد. او معتاد به کتاب خواندن است. نویسندههای مورد علاقهاش هم مارسل پروست، مونتسکیو، استاندال و موراکامی هستند. اما بیشترین تاثیر را از فلسفه نیچه گرفته وشخصیت زرتشت از شخصیتهای مهم زندگیاش بوده است. خودش اینها را گفته است.
دختر این قصه، عادتهای نوشتنش هم خیلی خاص است. او ۲۰ سال است که هرروز ساعت چهار صبح بیدار میشود و تا ساعت هشت صبح فقط مشغول نوشتن است. او در خانه خودش، روی کاناپه خودش و با خودکار خودش و حتما توی دفتر خودش(!) مینویسد. البته نباید حضور چای سیاه را فراموش کرد.
کتابهای آملی نوتومب در ایران هم مورد توجه قرار گرفتهاند. کتاب «خرابکاری عاشقانه» با ترجمه زهرا سدیدی توسط نشر مرکز، کتاب «ترس و لرز» با ترجمه شهلا حائری توسط نشر قطره و کتاب «مرکور» با ترجمه موگه رازانی توسط نشر روشن در اختیار علاقهمندان قرار دارند.
مقاله های بیشتر در رابطه با این موضوع را در سایت مشاوره قبل ازدواج ببینید
منبع:تریبون آزاد
مشاوره در برترین مراکز مشاوره مورد تایید کانون مشاوران ایران
دیدگاه خود را ثبت کنید
تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟در گفتگو ها شرکت کنید.