زنانی که همتی همچون مرد دارند

بسیاری از زنانی که همسر خود را از دست داده اند و یا مجبور به اداره زندگی خودشان هستند، با مشکلاتی جدی رو برو هستند مهمترین مشکل آنان مباحث اقتصادی بوده است. همچنین عدم احساس امنیت در جامعه و نگاهی که به انان می شود از این دست مشکلات است.

در ایران باسابقه تاریخی هزاران ساله، خانواده از جایگاه و اهمیت بسزایی برخوردار بوده و هم‌اکنون نیز بنیادی‌ترین پایگاه اجتماعی محسوب می‌شود.

به رسم عرف و به حکم شرع، سرپرستی خانوارها بر عهده مردان است اما در گذشته‌های دور در برخی جوامع به علل گوناگون، زنان سرپرستی خانوار را برعهده داشتند و امروزه نیز بنا به شرایط زمانه با این پدیده بیشتر مواجه هستیم؛ در گذشته زنان سرپرست خانوار را با عنوان زنان بی‌سرپرست می‌شناختند.

زنان سرپرست خانوار یا زنان خود سرپرست براساس قانون مصوب سال ۱۳۷۱ مجلس شورای اسلامی این گونه تعریف و طبقه‌بندی می‌شوند.

زنان بیوه: به زنانی اطلاق می‌شود که به عقد دائم (ازدواج دائم) یا منقطع در آمده و سپس به یکی از دلائل طلاق، فوت شوهر، فسخ عقد، صدور حکم موت فرضی، بذل موت و یا انقضای موت در نکاح منقطع، شوهر خود را از دست داده باشند.

زنان پیر و سالخورده: زنان بی‌سرپرست و مسنی هستند که قادر به تامین معاش خود نباشند.

سایر زنان و دختران بی‌سرپرست: به زنان و دخترانی اطلاق می‌شود که بنابه دلایلی از قبیل مفقود شدن یا از کار افتادگی سرپرست، به طور دائم یا موقت بدون سرپرست (نان‌آور) می‌مانند. به طورکلی زنان سرپرست خانوار به زنانی گفته می‌شود که به علت فقدان حضور مستمر و منظم مردی توانمند، بار مسئولیت اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی خانواده را به دوش می‌کشند.

به آسانی می‌توان پی‌برد با توجه به شرایط اقتصادی و فرهنگی جامعه این گروه از افراد جامعه گروه آسیب‌پذیری بوده که نیازمند حمایت‌های گوناگون هستند. با اندکی دقت می‌توان دریافت در کوچه پس کوچه‌های شهر و روستاهای ما نیز تعدادی از این زنان بار مسئولیت زندگی را بر دوش می‌کشند.